"In 1994 oordeelde de Hoge Raad dat ook psychisch lijden uitzichtloos en ondraaglijk kan zijn en dat euthanasie of hulp bij zelfdoding door een arts mogelijk is. Dezelfde zorgvuldigheidseisen voor somatisch lijden kunnen ook gelden voor psychisch lijden.
Het was een belangwekkend arrest voor de psychiaters in Nederland. Psychiater Chabot had zijn nek uitgestoken en een chronisch depressieve vrouw, geteisterd door ernstige verliessituaties in haar leven, op haar uitdrukkelijk verzoek hulp bij zelfdoding verleend. De jaren erna werd ook door andere psychiaters zeer incidenteel hulp bij zelfdoding gegeven."
Uit: Croonen, J. en De Vries, C., De strijd voorbij: euthanasie in de psychiatrie, 2010, Veghel, Libra & Libris, p. 146.
Een heuse website, een echt boek en tal van televisieoptredens. Jeannette Croonen en Carine de Vries, twee moeders die hun ernstig psychisch ziek kind door zelfdoding verloren omdat euthanasie hen werd geweigerd, ondernamen reeds een ware kruistocht met de bedoeling euthanasie in de psychiatrie meer bespreekbaar te maken.
Hun beide kinderen, Monique en Tjeerd, hadden geen toekomst en perspectief meer. Ook behandelingen en medicijnen hielpen niet langer. Allebei vroegen zij hun behandelaars om te helpen bij hun levensbeëindiging maar hun verzoek werd niet gehoord, niet ernstig genomen. Het veelgehoorde argument daarbij luidde: "Euthanasie past niet in het beleid van de GGZ of deze instelling." Daarom richtten Monique en Tjeerd hun vraag daarna aan hun moeders. Een nagenoeg onmogelijk verzoek daar een ouder zijn kind immers niet kan doden. Maar als een ouder tegen zijn kind zegt dat hij mag gaan, wie is de psychiater dan om 'nee' te zeggen?
Hun beide kinderen, Monique en Tjeerd, hadden geen toekomst en perspectief meer. Ook behandelingen en medicijnen hielpen niet langer. Allebei vroegen zij hun behandelaars om te helpen bij hun levensbeëindiging maar hun verzoek werd niet gehoord, niet ernstig genomen. Het veelgehoorde argument daarbij luidde: "Euthanasie past niet in het beleid van de GGZ of deze instelling." Daarom richtten Monique en Tjeerd hun vraag daarna aan hun moeders. Een nagenoeg onmogelijk verzoek daar een ouder zijn kind immers niet kan doden. Maar als een ouder tegen zijn kind zegt dat hij mag gaan, wie is de psychiater dan om 'nee' te zeggen?
Deze verschrikkelijke patstelling en hun gedeeld verdriet deden beide moeders op 20 april 2010 besluiten de Stichting Euthanasie in de Psychiatrie (SEP) op te richten. Het doel van deze stichting is het bespreekbaar maken van de doodswens van psychiatrische patiënten en het realiseren van een menswaardig sterven bij ondraaglijk geestelijk lijden. In de naweeën van deze stichting verscheen ook het boek 'De strijd voorbij: euthanasie in de psychiatrie'.
Het moet niet gezegd dat deze publicatie onlangs in onze collectie werd opgenomen. Geïnteresseerden kunnen dan ook altijd in ons documentatiecentrum terecht om deze pakkende getuigenis uit te lenen!
Het moet niet gezegd dat deze publicatie onlangs in onze collectie werd opgenomen. Geïnteresseerden kunnen dan ook altijd in ons documentatiecentrum terecht om deze pakkende getuigenis uit te lenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten