"Die eenzaamheid spreekt uit alle getuigenissen van jouw lotgenoten. Niet weten wat je overkomt, er met niemand over durven praten, er later niet meer over kunnen praten. De angst, dat iedereen je in de steek zal laten, dat vrienden en familie je net zo zullen uitschelden als de stemmen in je hoofd, dat hun klank op den duur je enige gezelschap zal zijn. En aangezien je niet bestand bent tegen spanningen, wakkert die angst je ziekte nog meer aan, en word je nog banger dan je al was. Op welk een helse mallemolen ben jij terecht gekomen, welk een duivelse kermis vier jij?"
(uit: I. Vander Veken, 'Papavers'. 1997, Manteau (Antwerpen), p. 117)
Vandaag kreeg columniste en journaliste Ingrid Vander Veken in De Standaard een pagina ter beschikking waar ze op de haar zo treffende wijze verhaalt over hoe de Gentse assisenzaak rond Kim De Gelder zoveel herinneringen bij haar losweekt. Een dikke vijftien jaar geleden maakte Vander Veken met 'Papavers: het poëtische relaas van een leven met een schizofrene jongen' immers haar Kim De Gelder wereldkundig. De gedachte dat veel mensen voor dit soort van wanhoop vandaag nog steeds de ogen sluiten, deed Vander Veken opnieuw in de pen kruipen. Deze keer voor een meer dan lezenswaardige bijdrage in de krant: "Ik ken zijn verhaal, en u kan het nalezen in de bibliotheek. Het is geen
goed verhaal en dat zou het ook nooit geworden zijn. Omdat hij ziek was
en zijn ziekte niet zelf had gekozen. Omdat dat de enige verklaring is
van waar zo iemand toe in staat is. Omdat zulke daders niet de monsters
zijn waarvoor men ze afschildert, maar deerniswekkende sukkelaars. En
ook: omdat hun verwoesting bij anderen en bij henzelf daar niet minder
om is."
Driemaal goed nieuws: Vander Vekens roman 'Papavers' zit gewoon in onze bibliotheekcollectie en voor haar pretentieloos opiniestuk hoef je de krant alvast niet te kopen, een muisklik volstaat. In de reguliere handel is het boek helaas uitverkocht. Schrijfster Ingrid Vander Veken liet ons wel weten dat de digitale versie van haar getuigenis nog steeds verkrijgbaar is. Bestellen kost 10 euro en doe je aan de hand van een eenvoudig mailtje. De opbrengst gaat integraal naar Similes, een vereniging die familieleden en vrienden van personen met psychiatrische problemen bij elkaar brengt.
Het proces van KdG maakt me ziek van onmacht en oude wonden die nu terug opengaan. In een ' vorig leven' hebben we immers jarenlang ervaren hoe psyhiaters en hulpverleners elkaar steeds tegenspreken en daar sta je dan als ouder: alleen... in een recent verleden maakten we persoonlijk mee hoe een ander zwaar psychotisch familielid niet (opnieuw) kon opgenomen worden en de stemmen in haar hoofd haar en ieders leven bepaalden. De doodsangst van die vrouw, de paniekreacties (!)en het ongebrip voor haar. Die ellende is voor de meeste mensen heel ver van hun bed, niet voor ons. Gelukkig kenden wij een goede afloop, maar we hebben ook die wereld té goed leren kennen, om er nu onze ogen voor te sluiten. Eens men wéét, laat het je nooit meer los.
BeantwoordenVerwijderen